Katherine Mansfield, 10 grudnia 1915

Katherine Mansfield (1888 - 1923)
Źródło zdjęcia

Katherine Mansfield, "Listy"
tłum. Maria Godlewska
Czytelnik, 1978


"Do J.M. Murry'ego

Bandol, 10 grudnia 1915

 

 

Poszłam wczoraj na daleki spacer brzegiem morza, w stronę St. Cyr (które jest bardzo piękne i dzikie: przypomina mi moją Nową Zelandię). Potem skierowałam się w głąb lądu i wróciłam do domu przez łączki i kręte dróżki obsadzone oliwkami obok pól kwiatów. Myślałam, że już nigdy nie trafię do domu; zgubiłam drogę i wciąż mi się zdawało, że słyszę jakieś głosy. Mury wyrastały przede mną, a kiedy zaglądałam przez furtki - nie było nikogo tylko żonkile i narcyzy, wielkie niebieskie fiołki i białe róże. Słońce zaszło, dotarłam do małej willi, która się nazywa "Allons-y" i zaczęłam wołać, ale Straszliwy Biały Pies - szczęściem uwiązany u studni - odpowiedział mi tak skutecznie, że postanowiłam zapuścić się w las, aby raz z tym skończyć. W tej samej chwili pojawiła się zwinna i złośliwie wyglądająca koza, która przesadziła mur tuż przede mną. Wobec tego cofnęłam się, pobiegłam w przeciwnym kierunku - i wreszcie trafiłam do domu.

Po raz pierwszy zobaczyłam dziś wyraźnie moją pracę*. Czuję, że się do niej zbliżam - mogę już dojrzeć ludzi spacerujących na brzegu i kwitnące pnącza zwisające z drzew... rozumiesz, co chcę powiedzieć? Dotychczas miałam tylko niewyraźny kontur lądu obrzeżonego pianą. Dni szybko mijają." (s. 51)

 

 

* mowa o noweli "Preludium"