czwartek, 29 grudnia 2011

Camilla Läckberg, Ofiara losu




Ta książka to moje pierwsze spotkanie z Camillą Läckberg, szwedzką autorką popularnego cyklu kryminalnego. Jednak „Ofiara losu” to czwarta część cyklu, tak więc zostałam rzucona w sam środek perypetii załogi komisariatu we Fjällbacka na czele z inteligentnym i upartym śledczym - Patrickiem Hedström. Czytając ten kryminał, z jednej strony poznajemy życie policjantów z posterunku we Fjällbacka, z drugiej zaś śledzimy konkretną sprawę kryminalną, której rozwiązanie jest zawarte w książce.



Policja bada wypadek samochodowy, który po bliższym przyjrzeniu wzbudza podejrzenia. Kolejna podobna sprawa wzbudza obawy, iż dochodzi do serii morderstw. Policja we Fjällbacka ma pełne ręce roboty, tym bardziej, że w mieście kręcony jest telewizyjny reality show. Obecność kamer podsyca konflikt między „gwiazdami” i miejscową społecznością. Patrik Hedström ma problem z tą sprawą, tym bardziej, że jednocześnie zajęty jest przygotowaniami do zbliżającego się ślubu z Eriką, matką ich kilkumiesięcznej córeczki. Czas i wysiłek poświęcony na planowanie tego wydarzenia przeradza się we frustrację i stres. Napięcie jest tym większe, że u Patrika i Eriki mieszka jej siostra Anna z dziećmi, świezo po traumatycznych przeżyciach z agresywnym mężem. Niełatwo jest poradzić sobie z drobnymi kompromisami codziennego życia i ściganiem zabójcy...



Uczciwie przyznaję, że dobrze mi się czytało ten kryminał. Początkowo, nie znając wcześniejszych części cyklu, byłam trochę zagubiona wśród zawirowań życiowych Eriki, Patricka i jego kolegów z komisariatu, ale w miarę lektury sytuacja stawała się coraz bardziej czytelna (mam na myśli układy i stosunki między głównymi bohaterami, a nie intrygę kryminalną, która jest inteligentnie zagmatwana).



Patrick Hedström – de facto szef komisariatu, choć nominalnie tylko zastępca – to energiczny i utalentowany śledczy, zdecydowanie wybijający się na tle swoich kolegów, a zwłaszcza szefa – Bertila Mellberga. Ta postać to jakaś karykatura i na jego tle akurat nie sposób nie błyszczeć :) W „Ofierze losu” przeżywa on zresztą tragikomiczną historię miłosną, która nie zakończy się dla niego happy endem. Obowiązki służbowe są dla niego ciężarem i uwielbia, gdy ktoś inny (najlepiej Patrick) wykona za niego „czarną robotę”, czyli żmudne i drobiazgowe śledztwo, a rolą szefa – w jego rozumieniu - jest spijanie śmietanki i wypinanie piersi do orderu po schwytaniu złoczyńcy. Przyznajmy szczerze, że nie tylko na posterunku we Fjällbacka można spotkać takich właśnie szefów :)



Pozostali koledzy z posterunku wydają się dość nudni, ale każde z nich ma swoje tajemnice, a nawet tragedie, o których – skandynawskim zwyczajem – nie mówią zbyt wiele. Nowym członkiem tej ekipy jest Hanna, dość tajemnicza, ale również bardzo inteligentna osoba, która odegra ważną rolę w śledztwie będącym osią wydarzeń w „Ofierze losu”.



Bardzo ważną, a właściwie główną bohaterką tej serii kryminalnej jest Erika Falck, partnerka, a wnet żona Patricka (ich ślub opisany jest na końcowych kartach „Ofiary losu”). Z zawodu jest ona pisarką, która odniosła sukces medialny i finansowy, a więc skojarzenie nasuwa się samo, kto jest pierwowzorem tej postaci ;). Historia jej i jej rodziny splata się ze śledztwami prowadzonymi przez Patricka.



Tyle jeśli chodzi o tło obyczajowe serii :) Intryga kryminalna „Ofiary losu” jest przedstawiona ciekawie i intrygująco. Każda informacja przekazana w treści jest ważna i ma swoje znaczenie. Rozwiązanie zawikłanej sprawy trzyma w napięciu do ostatniej strony. Przyznam, że w drugiej części książki zaczęło mi świtać, kto mógł dokonać zabójstw, ale nie byłam w stanie przewidzieć wszystkich powikłań i komplikacji, które wymyśliła pani Läckberg :) Wyjaśnienie tej sprawy nie należy do standardowych, dlatego nie mogę napisać zbyt dużo, aby nie zamieścić przypadkiem jakiegoś spoilera.



Na marginesie opisywanych wydarzeń natury kryminalnej autorka wyraża też negatywną opinię o programach typu reality show i ich „otoczce”: tępym „gwiazdom”, żądnej wrażeń widowni, chciwym producentom, sponsorom itp. Charakterystyczna jest postać szefa rady miejskiej, który forsuje kontynuację show po tragicznej śmierci jednej z uczestniczek… Wydaje się, że obecnie moda na tego typu programy przeminęła, ale jeszcze parę lat temu były to rozważania bardzo aktualne. Ja zresztą całkowicie zgadzam się z autorką, choć pewną ironią losu jest fakt, że jej obecny mąż swą karierę rozpoczął jako zwycięzca szwedzkiej edycji „Wyprawy Robinson” :)



Podsumowując, bardzo mi się podobało. Kryminał trzymał mnie w napięciu do ostatniej chwili i o to chodzi! Na pewno będę kontynuować znajomość z ekipą z Fjällbacka i jeśli będzie okazja zapoznam się tez z wcześniejszymi częściami cyklu.


Poniżej przedstawiam listę kryminałów z serii o Patricku i Erice w kolejności wydania:


  • 2002 Isprinsessan (Księżniczka z lodu, wyd. pol. 2009)
  • 2004 Predikanten (Kaznodzieja, wyd. pol. 2010)
  • 2005 Stenhuggaren (Kamieniarz, wyd. pol. 2010)
  • 2006 Olycksfågeln (Ofiara losu, wyd. pol. 2010)
  • 2007 Tyskungen (Niemiecki bękart, wyd. pol. 2011)
  • 2008 Sjöjungfrun (Syrenka, wyd. pol. 2011)
  • 2009 Fyrvaktaren (Latarnik, wyd. pol. 2011)
  • 2011 Änglamakerskan

Jean Edith "Camilla" Läckberg Eriksson (ur. 1974)szwedzka autorka powieści kryminalnych, z wykształcenia ekonomista. Urodziła się i dorastała w miasteczku Fjällbacka, położonym na zachodnim wybrzeżu Szwecji. niegdyś osadzie rybackiej, obecnie miejscowości turystyczno-urlopowej. Po studiach kilka lat pracowała jako ekonomistka, dyrektorka marketingu i product manager. Nie przestała jednak myśleć o pisarstwie, które było jej pasją od lat szkolnych. Mąż, matka i brat sfinansowali jej – w prezencie gwiazdkowym – kurs pisania kryminałów. Właśnie wtedy zaczęła pisać opowiadanie, które przekształciło się w jej debiutancką powieść Księżniczka z lodu. Podczas kursu jej opiekun literacki zasugerował, żeby fabułę opowieści umieściła w miejscu, które dobrze zna. W ten sposób Fjällbacka trafiła na łamy jej pierwszej książki, a potem kolejnych.
Kryminalne powieści Läckberg osiągają czołowe miejsca na listach bestsellerów w Szwecji. Jej książki zostały przetłumaczone na kilkanaście języków i również poza Szwecją cieszą się powodzeniem. Ich przewodnimi bohaterami są pisarka Erika Falck i policjant, a z czasem mąż Eriki – Patrik Hedström. Pierwsze cztery tytuły zostały sfilmowane przez szwedzką telewizję, SVT.
Głównym hobby pisarki jest gotowanie. Napisała książkę kucharską pt. Smaki z Fjällbacki (Smaker från Fjällbacka). Jej stronę internetowa w języku angielskim znajdziecie tu.



Moja ocena: 5 / 6

Autor: Camilla Läckberg
Tytuł oryginalny: Olycksfägeln
Wydawnictwo: Czarna Owca
Seria: Czarna seria
Tłumacz: Inga Sawicka
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 448

3 komentarze:

  1. Camilla Lackberg to jedna z moich ulubionych autorek kryminałów. Z tej serii przeczytałam wszystkie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Lubię kryminały Lackberg i w ogóle skandynawskie klimaty, a wszystko zaczęło się od Larssona :)
    Czytałam podobnie jak Ty, nie po kolei, tzn. najpierw trzecią, potem pierwszą, następnie szóstą część, ale mam zamiar nadrobić zaległości :)

    OdpowiedzUsuń
  3. @kropkaa: mam jeszcze sporo do nadrobienia jeśli chodzi o twórczość Lackberg :)

    @Evita: ja też wsiąkłam w skandynawskie klimaty głownie dzięki Larssonowi, ale z perspektywy czasu uważam, że wielu skandynawskich autorów, których ksiązki zostały wydane w Polsce po Larssonie, pisze dużo lepiej od niego :)

    OdpowiedzUsuń

Autorzy

Agopsowicz Monika Albaret Celeste Albom Mitch Alvtegen Karin Austen Jane Babina Natalka Bachmann Ingeborg Baranowska Małgorzata Becerra Angela Beekman Aimee Bek Aleksander Bellow Saul Bennett Alan Besala Jerzy Bobkowski Andrzej Bogucka Maria Bonda Katarzyna Borkowska Urszula Bowen Rhys Brabant Hyacinthe Braine John Brodski Josif Calvino Italo Castagno Dario Cegielski Tadeusz Cejrowski Wojciech Cherezińska Elżbieta Cleeves Ann Courtemanche Gil Covey Sean Crummey Michael Cusk Rachel Czapska Maria Czarnecka Renata Czarnyszewicz Florian Czwojdrak Bożena Dallas Sandra de Blasi Marlena Didion Joan Dmochowska Emma Doctorow E.L. Domagalski Dariusz Domańska-Kubiak Irena Dostojewska Anna Drewniak Wojciech Drinkwater Carol Drucka Nadzieja Druckerman Pamela Dunlop Fuchsia Dyer Wayne Edwardson Ake Evans Richard Fabiani Bożena Fadiman Anne Faulkner William Fiedler Arkady Filipowicz Wika Fletcher Susan Fogelström Per Anders Fønhus Mikkjel Fowler Karen Joy Frankl Viktor Franzen Jonathan Frayn Michael Fredro Aleksander Fryczkowska Anna Gaskell Elizabeth Genow Magdalena Gilmour David Giordano Paolo Goetel Ferdynand Goethe Johann Wolfgang Gołowkina Irina Grabowska-Grzyb Ałbena Grabski Maciej Green Penelope Grimes Martha Grimwood Ken Gunnarsson Gunnar Gustafsson Lars Gutowska-Adamczyk Małgorzata Guzowska Marta Hagen Wiktor Hamsun Knut Hejke Krzysztof Helsztyński Stanisław Hen Józef Herbert Zbigniew Hill Napoleon Hill Susan Hoffmanowa Klementyna Holt Anne Hovsgaard Jens Hulova Petra Ishiguro Kazuo Iwaszkiewicz Jarosław Iwaszkiewiczowa Anna Jaffrey Madhur Jahren Hope Jakowienko Mira Jamski Piotr Jaruzelska Monika Jastrzębska Magdalena Jersild Per Christian Jörgensdotter Anna Jurgała-Jureczka Joanna Kaczyńska Marta Kallentoft Mons Kanger Thomas Kanowicz Grigorij Karlsson Elise Karon Jan Karpiński Wojciech Kaschnitz Marie Luise Kolbuszewski Jacek Komuda Jacek Kościński Piotr Kowecka Elżbieta Kraszewski Józef Ignacy Kręt Helena Kroh Antoni Kruusval Catarina Krzysztoń Jerzy Kuncewiczowa Maria Kutyłowska Helena Lackberg Camilla Lanckorońska Karolina Lander Leena Larsson Asa Laurain Antoine Lehtonen Joel Loreau Dominique cytaty Lupton Rosamund Lurie Alison Ładyński Antonin Łapicka Zuzanna Łopieńska Barbara Łozińska Maja Łoziński Mikołaj Maciejewska Beata Maciorowski Mirosław Mackiewicz Józef Magris Claudio Malczewski Rafał Maloney Alison Małecki Jan Manguel Alberto Mankell Henning Mann Wojciech Mansfield Katherine Marai Sandor Marias Javier Marinina Aleksandra Marklund Liza Marquez Gabriel Masłoń Krzysztof Mazzucco Melania McKeown Greg Meder Basia Meller Marcin Meredith George Michniewicz Tomasz Miłoszewski Zygmunt Mitchell David Mizielińscy Mjaset Christer Mrożek Sławomir Mukka Timo Murakami Haruki Musierowicz Małgorzata Musso Guillaume Myśliwski Wiesław Nair Preethi Naszkowski Zbigniew Nesbø Jo Nesser Hakan Nicieja Stanisław Nothomb Amelie Nowakowski Marek Nowik Mirosław Obertyńska Beata Oksanen Sofi Orlińska Zuzanna Ossendowski Antoni Ferdynand Pająk-Puda Dorota Paukszta Eugeniusz Pawełczyńska Anna Pawlikowski Michał Pezzelli Peter Pilch Krzysztof Platerowa Katarzyna Plebanek Grażyna Płatowa Wiktoria Proust Marcel Pruszkowska Maria Pruszyńska Anna Przedpełska-Trzeciakowska Anna Puchalska Joanna Puzyńska Katarzyna Quinn Spencer Rabska Zuzanna Rankin Ian Rejmer Małgorzata Reszka Paweł Rutkowski Krzysztof Rylski Eustachy Sadler Michael Safak Elif Schirmer Marcin Seghers Jan Sobański Antoni Sobolewska Justyna Staalesen Gunnar Stanowski Krzysztor Stasiuk Andrzej Stec Ewa Stenka Danuta Stockett Kathryn Stulgińska Zofia Susso Eva Sypuła-Gliwa Joanna Szabo Magda Szalay David Szarota Piotr Szczygieł Mariusz Szejnert Małgorzata Szumska Małgorzata Terzani Tiziano Theorin Johan Thompson Ruth Todd Jackie Tomkowski Jan Tristante Jeronimo Tullet Herve Velthuijs Max Venclova Tomas Venezia Mariolina Vesaas Tarjei Wachowicz-Makowska Jolanta Waltari Mika Wałkuski Marek Wańkowicz Melchior Warmbrunn Erika Wassmo Herbjørg Wasylewski Stanisław Weissensteiner Friedrich White Patrick Wiechert Ernst Wieslander Jujja Włodek Ludwika Zevin Gabrielle Zyskowska-Ignaciak Katarzyna Żylińska Jadwiga
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...