Ta książka to moje pierwsze spotkanie z Camillą Läckberg, szwedzką autorką popularnego cyklu kryminalnego. Jednak „Ofiara losu” to czwarta część cyklu, tak więc zostałam rzucona w sam środek perypetii załogi komisariatu we Fjällbacka na czele z inteligentnym i upartym śledczym - Patrickiem Hedström. Czytając ten kryminał, z jednej strony poznajemy życie policjantów z posterunku we Fjällbacka, z drugiej zaś śledzimy konkretną sprawę kryminalną, której rozwiązanie jest zawarte w książce.
Policja bada wypadek samochodowy, który po bliższym przyjrzeniu wzbudza podejrzenia. Kolejna podobna sprawa wzbudza obawy, iż dochodzi do serii morderstw. Policja we Fjällbacka ma pełne ręce roboty, tym bardziej, że w mieście kręcony jest telewizyjny reality show. Obecność kamer podsyca konflikt między „gwiazdami” i miejscową społecznością. Patrik Hedström ma problem z tą sprawą, tym bardziej, że jednocześnie zajęty jest przygotowaniami do zbliżającego się ślubu z Eriką, matką ich kilkumiesięcznej córeczki. Czas i wysiłek poświęcony na planowanie tego wydarzenia przeradza się we frustrację i stres. Napięcie jest tym większe, że u Patrika i Eriki mieszka jej siostra Anna z dziećmi, świezo po traumatycznych przeżyciach z agresywnym mężem. Niełatwo jest poradzić sobie z drobnymi kompromisami codziennego życia i ściganiem zabójcy...
Uczciwie przyznaję, że dobrze mi się czytało ten kryminał. Początkowo, nie znając wcześniejszych części cyklu, byłam trochę zagubiona wśród zawirowań życiowych Eriki, Patricka i jego kolegów z komisariatu, ale w miarę lektury sytuacja stawała się coraz bardziej czytelna (mam na myśli układy i stosunki między głównymi bohaterami, a nie intrygę kryminalną, która jest inteligentnie zagmatwana).
Patrick Hedström – de facto szef komisariatu, choć nominalnie tylko zastępca – to energiczny i utalentowany śledczy, zdecydowanie wybijający się na tle swoich kolegów, a zwłaszcza szefa – Bertila Mellberga. Ta postać to jakaś karykatura i na jego tle akurat nie sposób nie błyszczeć :) W „Ofierze losu” przeżywa on zresztą tragikomiczną historię miłosną, która nie zakończy się dla niego happy endem. Obowiązki służbowe są dla niego ciężarem i uwielbia, gdy ktoś inny (najlepiej Patrick) wykona za niego „czarną robotę”, czyli żmudne i drobiazgowe śledztwo, a rolą szefa – w jego rozumieniu - jest spijanie śmietanki i wypinanie piersi do orderu po schwytaniu złoczyńcy. Przyznajmy szczerze, że nie tylko na posterunku we Fjällbacka można spotkać takich właśnie szefów :)
Pozostali koledzy z posterunku wydają się dość nudni, ale każde z nich ma swoje tajemnice, a nawet tragedie, o których – skandynawskim zwyczajem – nie mówią zbyt wiele. Nowym członkiem tej ekipy jest Hanna, dość tajemnicza, ale również bardzo inteligentna osoba, która odegra ważną rolę w śledztwie będącym osią wydarzeń w „Ofierze losu”.
Bardzo ważną, a właściwie główną bohaterką tej serii kryminalnej jest Erika Falck, partnerka, a wnet żona Patricka (ich ślub opisany jest na końcowych kartach „Ofiary losu”). Z zawodu jest ona pisarką, która odniosła sukces medialny i finansowy, a więc skojarzenie nasuwa się samo, kto jest pierwowzorem tej postaci ;). Historia jej i jej rodziny splata się ze śledztwami prowadzonymi przez Patricka.
Tyle jeśli chodzi o tło obyczajowe serii :) Intryga kryminalna „Ofiary losu” jest przedstawiona ciekawie i intrygująco. Każda informacja przekazana w treści jest ważna i ma swoje znaczenie. Rozwiązanie zawikłanej sprawy trzyma w napięciu do ostatniej strony. Przyznam, że w drugiej części książki zaczęło mi świtać, kto mógł dokonać zabójstw, ale nie byłam w stanie przewidzieć wszystkich powikłań i komplikacji, które wymyśliła pani Läckberg :) Wyjaśnienie tej sprawy nie należy do standardowych, dlatego nie mogę napisać zbyt dużo, aby nie zamieścić przypadkiem jakiegoś spoilera.
Na marginesie opisywanych wydarzeń natury kryminalnej autorka wyraża też negatywną opinię o programach typu reality show i ich „otoczce”: tępym „gwiazdom”, żądnej wrażeń widowni, chciwym producentom, sponsorom itp. Charakterystyczna jest postać szefa rady miejskiej, który forsuje kontynuację show po tragicznej śmierci jednej z uczestniczek… Wydaje się, że obecnie moda na tego typu programy przeminęła, ale jeszcze parę lat temu były to rozważania bardzo aktualne. Ja zresztą całkowicie zgadzam się z autorką, choć pewną ironią losu jest fakt, że jej obecny mąż swą karierę rozpoczął jako zwycięzca szwedzkiej edycji „Wyprawy Robinson” :)
Podsumowując, bardzo mi się podobało. Kryminał trzymał mnie w napięciu do ostatniej chwili i o to chodzi! Na pewno będę kontynuować znajomość z ekipą z Fjällbacka i jeśli będzie okazja zapoznam się tez z wcześniejszymi częściami cyklu.
Poniżej przedstawiam listę kryminałów z serii o Patricku i Erice w kolejności wydania:
- 2002 Isprinsessan (Księżniczka z lodu, wyd. pol. 2009)
- 2004 Predikanten (Kaznodzieja, wyd. pol. 2010)
- 2005 Stenhuggaren (Kamieniarz, wyd. pol. 2010)
- 2006 Olycksfågeln (Ofiara losu, wyd. pol. 2010)
- 2007 Tyskungen (Niemiecki bękart, wyd. pol. 2011)
- 2008 Sjöjungfrun (Syrenka, wyd. pol. 2011)
- 2009 Fyrvaktaren (Latarnik, wyd. pol. 2011)
- 2011 Änglamakerskan
Jean Edith "Camilla" Läckberg Eriksson (ur. 1974) – szwedzka autorka powieści kryminalnych, z wykształcenia ekonomista. Urodziła się i dorastała w miasteczku Fjällbacka, położonym na zachodnim wybrzeżu Szwecji. niegdyś osadzie rybackiej, obecnie miejscowości turystyczno-urlopowej. Po studiach kilka lat pracowała jako ekonomistka, dyrektorka marketingu i product manager. Nie przestała jednak myśleć o pisarstwie, które było jej pasją od lat szkolnych. Mąż, matka i brat sfinansowali jej – w prezencie gwiazdkowym – kurs pisania kryminałów. Właśnie wtedy zaczęła pisać opowiadanie, które przekształciło się w jej debiutancką powieść Księżniczka z lodu. Podczas kursu jej opiekun literacki zasugerował, żeby fabułę opowieści umieściła w miejscu, które dobrze zna. W ten sposób Fjällbacka trafiła na łamy jej pierwszej książki, a potem kolejnych.
Kryminalne powieści Läckberg osiągają czołowe miejsca na listach bestsellerów w Szwecji. Jej książki zostały przetłumaczone na kilkanaście języków i również poza Szwecją cieszą się powodzeniem. Ich przewodnimi bohaterami są pisarka Erika Falck i policjant, a z czasem mąż Eriki – Patrik Hedström. Pierwsze cztery tytuły zostały sfilmowane przez szwedzką telewizję, SVT.
Głównym hobby pisarki jest gotowanie. Napisała książkę kucharską pt. Smaki z Fjällbacki (Smaker från Fjällbacka). Jej stronę internetowa w języku angielskim znajdziecie tu.
Moja ocena: 5 / 6
Autor: Camilla Läckberg
Tytuł oryginalny: OlycksfägelnWydawnictwo: Czarna Owca
Seria: Czarna seria
Tłumacz: Inga Sawicka
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 448
Camilla Lackberg to jedna z moich ulubionych autorek kryminałów. Z tej serii przeczytałam wszystkie.
OdpowiedzUsuńLubię kryminały Lackberg i w ogóle skandynawskie klimaty, a wszystko zaczęło się od Larssona :)
OdpowiedzUsuńCzytałam podobnie jak Ty, nie po kolei, tzn. najpierw trzecią, potem pierwszą, następnie szóstą część, ale mam zamiar nadrobić zaległości :)
@kropkaa: mam jeszcze sporo do nadrobienia jeśli chodzi o twórczość Lackberg :)
OdpowiedzUsuń@Evita: ja też wsiąkłam w skandynawskie klimaty głownie dzięki Larssonowi, ale z perspektywy czasu uważam, że wielu skandynawskich autorów, których ksiązki zostały wydane w Polsce po Larssonie, pisze dużo lepiej od niego :)