Katherine Mansfield do Virginii Woolf, sierpień 1917

Źródło zdjęć

"Do Virginii Woolf 

Chelsea, sierpień 1917

 
 

Jeszcze raz spojrzałam na Ciebie, zanim wszystko znikło i skinęłam Ci ręką; mam nadzieję, że to widziałaś.

 

Dziękuję Ci, że mi pozwoliłaś poznać Asheham. To piękna miejscowość; czuję, że jej promienie świecić będą zawsze w cząsteczce mego duchowego oka.

 

To wielka przyjemność mieć czas na rozmowę z Tobą. Pracujemy w jednym zawodzie, Virginio, a doprawdy ciekawe to i radosne, że obydwie - każda z osobna - dążymy do bardzo podobnego celu. Bo tak jest bez wątpienia, musimy to przyznać.

 

Nie daj sobie wytłumaczyć, że tracę cenny czas na przymierzanie kapeluszy albo na zdradzanie męża. Jestem na to zbyt dumna i zbyt harda. Ale niech ludzie myślą, co chcą... W tej chwili pada na drzewa cudowne światło koloru renklod, a białe obłoczki skaczą po niebie jak króliki. Chciałabym, żebyś mogła zobaczyć wspaniałe gladiolusy w mojej pracowni; są dumne i wzgardliwe niby indiańscy wojownicy.

 

Tak, Twoje "Flower Bed" jest bardzo dobre. Zachwyca mnie spokojne, migotliwe, zmienne światło, które daje wrażenie, że owe pary rozpływają się w jasnym powietrzu.

 

Stara matka "Gooseberry", posługaczka z Ludgate Hill, zdejmuje właśnie kapelusz, który przypomina żuka. "Może pani pozwoli mi teraz sprzątnąć?". Wypędzają mnie. Pójdę do biblioteki, posiedzę wśród pstrych marmurowych kolumn i poczytam sobie, tylko nie Henry Jamesa."

 
 
 Katherine Mansfield, "Listy"
Tłum. Maria Godlewska
Czytelnik, 1978