Jo Nesbø, Człowiek - nietoperz

Jak widać po doborze lektur, mam teraz „ciąg” na kryminały :) Muszę chyba jednak zrobić sobie krótką przerwę, choć w moim rządku oczekuje na przeczytanie jeszcze kilka pozycji tego rodzaju literatury.

Jest to pierwsza chronologicznie książka, w której spotykamy się z mocno niesubordynowanym policjantem Harrym Hole, który przyjeżdża służbowo do Australii w związku z zabójstwem norweskiej gwiazdki, jak to się dziś mówi „celebrytki”. Jego opiekunem i przewodnikiem po Sidney i okolicach jest aborygeński policjant o równie skomplikowanej osobowości, Andrew. W trakcie śledztwa pojawia się zauroczenie kobietą, dramatyczne wydarzenia i powrót upiorów z przeszłości...

Książkę czyta się bardzo dobrze, choć są słabsze momenty, które sprawiają, że przerzuca się kartki bez czytania, aby dalej. Ciekawym aspektem tej książki jest oderwanie Harry’ego od Oslo, pokazanie go w innym otoczeniu i kulturze. Jednak zestawienie intrygi kryminalnej z mitami aborygeńskimi jest chyba niepotrzebne. Sama intryga i powody zbrodni są według mnie naciągane. Niemniej jednak książka pozwala lepiej poznać Harry’ego, który jest bohaterem kolejnych kryminałów Nesbo. Mogę dodać, że „Trzeci klucz” – czwarta część cyklu z Harrym Hole’em - podobała mi się dużo bardziej niż „Człowiek – nietoperz”, co dobrze świadczy o rozwoju warsztatu pisarskiego Jo Nesbo. Ja z pewnością sięgnę po inne kryminały tego autora.

Poniżej kilka cytatów z „Człowieka – nietoperza”, przemyślenia Harry’ego Hole’a:

„Za każdym razem, gdy bada się historię morderstwa, człowiek zostaje w jakiś sposób zraniony. Niestety, z reguły za morderstwem kryją się raczej ludzkie brudy i smutne historie, motywy znacznie mniej wyrafinowane niż te, które można odnaleźć w powieściach Agaty Christie. Na początku uważałem się za kogoś w rodzaju rycerza sprawiedliwości, ale teraz niekiedy czuję się jak śmieciarz. Mordercy to na ogół żałosne typki i bez trudu można wskazać co najmniej 10 dobrych powodów, dla których stali się, kim się stali. Z reguły kończy się więc tym, że człowiek przede wszystkim odczuwa frustrację, głównie dlatego, że przestępcom nie wystarczy niszczenie własnego życia, że przy upadku muszą pociągnąć za sobą również innych.”

„Intuicja to tylko suma wszystkich zebranych doświadczeń. Wyobrażam to sobie tak, że wszystko, co przeżyłeś, wszystko, co wiesz, co ci się wydaje, że wiesz i nie wiedziałeś, że wiesz, tkwi w podświadomości, jakby na wpół uśpione. Z reguły nie czujesz tego uśpionego zwierzęcia, ono tylko leży, chrapie i chłonie nowe rzeczy, prawda? Ale od czasu do czasu mruga oczami, przeciąga się i mówi ci: „Halo, ja to już gdzieś kiedyś widziałem.” I tłumaczy ci, w którym miejscu na obrazku dana rzecz powinna się znaleźć.”


Moja ocena: 3,5 / 6

Autor: Jo Nesbø
Tytuł oryginału: Flaggermusmannen
Wydawnictwo: POL-NORDICA
Tłumacz: Iwona Zimnicka
Liczba stron: 368
Rok wydania: 2005