Jo Nesbø, Czerwone gardło

Dlaczego tak mi odpowiada twórczość Jo Nesbø? To zapewne w dużej mierze zasługa osobowości głównego bohatera, ale także świetnego warsztatu pisarskiego autora. Warsztatu, który jednak nie zachwycał w pierwszej części cyklu o Harrym Hole. Ja jednak miałam to szczęście, że po raz pierwszy zetknęłam się z Harrym w powieści „Trzeci klucz”, który jest drugą częścią „trylogii z Oslo”. Była to tak dobra książka, że nie przeszkadzał mi fakt, iż część istotnych wydarzeń rozegrała się wcześniej.

Te wcześniejsze wydarzenia opisane są w „Czerwonym gardle” - pierwszej części „trylogii z Oslo”, aczkolwiek trzeciej z cyklu o Harrym Hole w ogóle. I właśnie „Czerwone gardło” postanowiłam teraz przeczytać, aby zapoznać się z chronologią tej kryminalnej serii autorstwa Nesbø :)

Akcja „Czerwonego gardła” rozpoczyna się podczas wizyty prezydenta Billa Clintona w Norwegii, gdy Harry Hole nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności strzela do agenta amerykańskiej Secret Service. Sprawa zostaje zatuszowana, a Harry nawet otrzymuje klasycznego „kopa w górę” i awansuje do Policyjnych Sił Bezpieczeństwa, gdzie jednak jest zepchnięty na kompletny margines. Podczas tej swoistej „posuchy” w karierze trafia do niego zlecenie rozwiązania pozornie mało istotnej sprawy przemytu do Norwegii karabinu Märklin, rzadkiej broni, używanej przez snajperów. Śledztwo prowadzi Harry'ego w kręgi neonazistowskie, lecz wiąże się również z przeszłością. Czy to przypadek, że starego nazistę znaleziono z poderżniętym gardłem w pobliżu miejsca, gdzie zbierają się neonaziści?

Ważnym elementem książki są wydarzenia rozgrywające się podczas II wojny światowej, na froncie wschodnim w grupie norweskich ochotników, które relacjonowane są równolegle z wydarzeniami współczesnymi. 

Wydarzeniem, które wpłynie na psychikę i zachowanie Harry’ego będzie zabójstwo jego koleżanki i partnerki w policji, Ellen Gjelten. Ta sprawa i dążenie Harry’ego do jej rozwiązania będzie wiodącym motywem „trylogii z Oslo”. Novum polega na tym, że czytelnik zna nazwisko winowajcy od samego początku… Na skutek bestialskiego zabójstwa Ellen, która była jedną z najbliższych mu osób, Harry nie będzie potrafił normalnie funkcjonować, czyli – jak wiedzą znawcy tego cyklu powieściowego - popada w ciąg alkoholowy i depresję mimo że u jego boku pojawia się interesująca kobieta. Sposób, w jaki Nesbø opisał otchłań rozpaczy Harry’ego bardzo przemawia do wyobraźni czytelnika i wzrusza…

Sama zastanawiam się, dlaczego Harry tak przywiązuje do siebie czytelnika i chyba decydująca jest właśnie ta jego słabość, uleganie nałogowi, choć jednocześnie wszyscy wiemy, jak genialnym śledczym potrafi być. I ten właśnie fakt oraz posiadanie szefa – przyjaciela, który w trudnych sytuacjach potrafi wyciągnąć doń pomocną dłoń, ratuje Harry’emu skórę podczas pojawiających się regularnie kryzysów.

Jestem nawet przewrotnie zadowolona, że przeczytałam tę książkę właśnie teraz, po zamachach na wyspie Utoya, które wydawały się czymś kompletnie absurdalnym i nierzeczywistym. Zamachy? Z pobudek ideologicznych? W jednym z najbogatszych państw świata??? Przed tymi wydarzeniami uznałabym chyba historię opisaną w „Czerwonym gardle” za niezbyt realną, ale ta książka – jak się okazuje - wiele nam jednak mówi o Norwegach, ich historii i traumie kolaboracji z Hitlerem. Podobno Nesbø pisząc książkę, a zwłaszcza część retrospektywną, bazował na historii rodzinnej.

W 2004 roku w plebiscycie czytelników książka zdobyła tytuł norweskiego kryminału wszechczasów. Moim zdaniem, jest to zaszczyt przyznany „na wyrost”, ale książka ta, którą usytuowałabym na pograniczu kryminału i thriillera, wciąga czytelnika niesamowicie. Niezakończone śledztwo w sprawie zabójstwa Ellen i rozgrywka, która rozpoczęła się w tym tomie sprawia, że przeczytanie kolejnych części cyklu staje się absolutną koniecznością :)

Poniżej podaję listę książek w cyklu z Harrym Hole według kolejności wydania:

1997 – Flaggermusmannen (pol. wydanie pt. Człowiek-nietoperz, przekł. Iwona Zimnicka, Otwock 2005)
1998 – Kakerlakkene (pol. wydanie pt. Karaluchy, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2011)
2000 – Rødstrupe (pol. wydanie Czerwone gardło, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2006)
2002 – Sorgenfri (pol. wydanie Trzeci klucz, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2007)
2003 – Marekors (pol. wydanie Pentagram, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2007)
2005 – Frelseren (pol. wydanie Wybawiciel, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2009)
2007 – Snømannen (pol. wydanie Pierwszy śnieg, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2010),
2009 - Panserhjerte (pol. wydanie Pancerne serce, przekł. I. Zimnicka, Wrocław 2010)

 

Jo Nesbø (ur.1960) - norweski pisarz i muzyk poprockowy. Znany jest głównie ze swojego cyklu kryminalnego z Harrym Hole, aczkolwiek wydał również trzy książki o doktorze Proktorze przeznaczone dla dzieci. Tu znajdziecie wywiad z autorem w Newsweeku, a tu tekst autora opublikowany po zamachach na wyspie Utoya.



Moja ocena: 5,5 / 6


Autor: Jo Nesbø
Tytuł oryginalny: Rødstrupe
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Tłumacz: Iwona Zimnicka
Liczba stron: 423
Rok wydania: 2006

Top 10, Najpiękniejsze historie miłosne

Top 10 to akcja zainicjowana przez Klaudynę, przy okazji której raz w tygodniu na blogu pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogera, jego zainteresowania i gusta.

Mimo niedoborów czasowych i ogólnego zawirowania w ostatnich dniach, postanowiłam, że „rzutem na taśmę” jednak wezmę udział w tej edycji Top 10, gdyż Klaudyna wymyśliła temat, którego siła przyciągania pokonała wszelkie obiektywne przeszkody z mojej strony :) Poniżej znajdziecie moją subiektywną listę najpiękniejszych historii miłosnych – czysta klasyka:)

Tristan i Izolda

 

Cóż ja mogę dodać… Piękna, klasyczna opowieść, a mimo wspaniałych bohaterów i ich miłosnych dylematów, na mnie podczas lektury ogromne wrażenie wywarła postać Brangen i jej poświęcenia dla swojej pani…

 

Romeo Montecchi i Julia Capuleti

(William Shakespeare, Romeo i Julia)

Chyba wszyscy wiedzą, o co chodzi w tej historii? Jedynie fakt, że Julia miała 14 lat skłania do zastanowienia…

Liz Bennett i Fitzwiliam Darcy

(Jane Austen, Duma i uprzedzenie)

Skoro uwielbiam Jane Austen nie mogło zabraknąć TEJ pary. Chociaż Lizzie w żartach przekomarza się, że jej uczucia do Darcy’ego zaczęły ulegać zmianie, gdy zobaczyła jego posiadłość (coś w tym jest, nieprawdaż?), jednak jest to piękna a jednocześnie uniwersalna historia miłosna.

Cathy i Heathcliffe

(Emily Brontë, Wichrowe wzgórza)

Ta książka jest niesamowita, Tyle w niej pasji i namiętności, że nie chce się wierzyć, że tak krwiste postacie stworzyła chorowita kobieta, której życie sprawiało wrażenie dość monotonnego. W historii Cathy i Heathcliffa miłość zbliża się niebezpiecznie blisko do nienawiści, ale miłość to nie zawsze sielanka i bukoliczne obrazki.

Jane Eyre i Edward Rochester

(Charlotte Brontë, Dziwne losy Jane Eyre)

Jedna z klasycznych historii miłosnych. Można mieć pewne zarzuty, co do konstrukcji fabuły, gdyż w pewnych momentach zachowanie pana Rochestera wobec Jane zahaczało niebezpiecznie o tortury psychiczne, ale zawsze ujmował mnie fakt, że na bohaterkę powieści autorka wybrała kobietę, która była zaprzeczeniem typowej heroiny romansów i była uznawana za brzydką.

Marguerite Gautier i Duvall

(Alexandre Dumas (syn), Dama Kameliowa)

Klasyka, klasyka… Poświęcenie w imię miłości, zrozumienie, gdy jest już za późno… Czy ja nie jestem zbyt sentymentalna?

Małgorzata i Mistrz

(Michaił Bułhakow, Mistrz i Małgorzata)

Jedna z moich ulubionych książek. Każdy szanujący się mol książkowy powinien ją przeczytać niekoniecznie z uwagi na wątek miłosny.

Valancy Stirling i Eddie Snaith

(Lucy Maud Montgomery, Błękitny zamek)

Darzę tę książkę ogromnym sentymentem. Czytałam ją wielokrotnie i parę razy w życiu dodała mi otuchy, że "najpiękniejsze są dni, których jeszcze nie znamy" :) 

Karen Blixen i Denys Finch Hutton

(Karen Blixen, Pożegnanie z Afryką)

www.kinofil.pl

No, co ja poradzę na to, że gdy myślę o kochankach uwiecznionych w „Pożegnaniu z Afryka”, to oczami wyobraźni widzę scenę z filmu, gdy Robert Redford myje włosy Meryl Streep, a oboje są piękni jak marzenie. Zwłaszcza Meryl…

Lady Chatterley i Oliver Mellors

(David Herbert Lawrence, Kochanek lady Chatterley)

W swoim czasie ta książka była skandalem, a i mnie zdarzało się ją czytać w ukryciu z wypiekami na twarzy :) Potem był tez mini serial telewizyjny z Seanem Beanem i Joely Richardson puszczany w TVP w godzinach nocnych… Warto zapoznać się z tym tekstem, który wzbudzał tyle kontrowersji. Historia związku miłosnego żony arystokraty i gajowego…

I to by było na tyle - jak mawiał pewien satyryk :)

Mariolina Venezia, Jestem tu od wieków

W szybkim tempie staję się fanką serii "z miotłą" Wydawnictwa W.A.B. oraz współczesnej literatury włoskiej. Miałam to szczęście, że wszyscy włoscy autorzy, po których książki sięgnęłam w ostatnim czasie to naprawdę ciekawe osobowości i utalentowani twórcy. Obydwie panie - czyli Melania Mazzucco i Mariolina Venezia - publikowane są w Polsce właśnie dzięki wydawnictwu W.A.B.

Akcja książki Marioliny Venezii rozpoczyna się w 1861 roku, kiedy we włoskim miasteczku Grottole bogatemu gospodarzowi Francesco Falcone rodzi się długo wyczekiwany syn. W tym samym momencie traci on również cenne zapasy wskutek popękania dzbanów z oliwą pod wpływem krzyków Concetty, jego rodzącej konkubiny. Czy to zwykły przypadek? Wydaje się, że nad rodziną ciąży klątwa... 

Albina, jedna z siedmiu córek don Francesca, nie może poślubić ukochanego barona, dopóki najstarsza z sióstr nie wyjdzie za mąż. Ta jednak ucieka z domu i wiąże się z księdzem, co wywołuje skandal. Zdesperowana Albina decyduje się na małżeństwo z szewcem. Nienawidzi siostry i prowadzi cichą wojnę z mężem, którym gardzi. Jej wnuczka Alba będzie obsesyjnie pragnęła odkupić winy swoich krewnych. Gioia, praprawnuczka Francesca, w latach siedemdziesiątych zaangażowana w działalność radykalnych ruchów lewackich, opuszcza swoją paryską mansardę, by po długoletniej rozłące spotkać się z krewnymi. I opowiada dzieje rodu – historię rodziny, historię kobiet. O skomplikowanych relacjach międzyludzkich, o poszukiwaniu szczęścia, życiowych wyborach, o żartach losu i dziwnych zbiegach okoliczności...

I tak toczą się wydarzenia w tej książce - z jednej strony realistycznie, z drugiej magicznie. Narracja jest prowadzona nielinearnie. W tekście znajdziemy wiele dygresji dotyczących niejednokrotnie osób w niewielkim stopniu związanych z rodziną naszych bohaterek, gdyż to kobiety są głównymi postaciami tej opowieści, która dotyczy losów pięciu pokoleń kobiet z Grottole. Charakterystyczne jest to, że właściwie wszystkie one były nieszczęśliwe. Szczytnym wyjątkiem była Candida, córka Albiny i babka Gioi, która potrafiła odnaleźć w życiu szczęście i miłość. Ze swoim mężem stanowili naprawdę udane stadło, a jeśli chcecie się dowiedzieć, dlaczego głuchota zapewnia szczęście, to trzeba przeczytać tę książkę J

 

O ile w każdej z bohaterek mogłam znaleźć jakąś cechę, która mnie do niej przekonywała i czasami nawet żałowałam, że autorka nie poświęciła niektórym z bohaterek więcej czasu i uwagi, o tyle sympatii nie wzbudziła we mnie jedynie bohaterka współczesna, Gioia. Jej wybory życiowe naprawdę budziły zdumienie, a po latach spędzonych na nerwowych poszukiwaniach szczęścia, ukojenie odnalazła w miejscu, gdzie rozpoczęła się historia jej rodziny. 

Jeśli zaakceptuje się konwencję książki i styl autorki kojarzący mi się z „realizmem magicznym” „Stu lat samotności”, wtedy czyta się ją z przyjemnością, ale nie jest to równa książka. Pewne anegdoty, historyjki zupełnie nie związane z losami głównych bohaterek, można było sobie darować, gdyż nieco zakłócają tok opowieści i odwracają uwagę od i tak już pogmatwanej chronologii opowieści. Mimo tych zastrzeżeń oceniam tę książkę pozytywnie i uważam, że warto się z nią zapoznać. 

Mariolina Venezia (ur. 1961 r.) - poetka, scenarzystka, współpracownik kilku czasopism literackich. W 1998 roku opublikowała zbiór opowiadań Altri miracoli. Jestem tu od wieków (2006) to jej pierwsza powieść. Venezia otrzymała za nią prestiżową nagrodę Campiello. Książka tuż po wydaniu stała się we Włoszech bestsellerem (100 tysięcy egzemplarzy), prawa do przekładu zakupiły wydawnictwa z dziewiętnastu krajów, a wytwórnia Warner Brothers Italia przygotowuje ekranizację. Autorka mieszka w Rzymie.

Moja ocena: 4 / 6

Autor: Mariolina Venezia
Tytuł oryginalny: Mille anni che sto qui
Wydawnictwo: W.A.B.
Seria: z miotłą
Tłumacz: Alina Pawłowska-Zampino
Liczba stron: 320
Rok wydania: 2009

8 września - Dzień Marzyciela :)

Źródło zdjęcia



8 września przypada podobno ogólnopolski DZIEŃ MARZYCIELA, dzień tych wszystkich, którzy mają jakiekolwiek marzenia i niespełnione życzenia, czyli chyba wszystkich nas :). To również dzień tych, którzy dzięki wytrwałości, samozaparciu, często ciężkiej pracy zrealizowali lub realizują swoje marzenia.

Pomysłodawcą i animatorem corocznego już Dnia Marzyciela jest twórca i założyciel Polskiego Portalu Marzeń http://www.zlotarybka.pl/ - Sławomir Rybka.

Sam pomysł podoba mi się, i to nawet bardzo, ale strona pomysłodawcy już mniej – rzuca się w oczy wszechobecna reklama :) Nie wiem, czy przewidziane są jakiekolwiek wydarzenia z tej okazji, ale myślę, że można dzisiaj poświęcić chwilkę na refleksję i podsumowanie, jakie mamy marzenia, które z nich udało się nam zrealizować, a które czekają na spełnienie…

Nie sądzę, aby człowiek, którego wszystkie marzenia się spełniają, był osobą szczęśliwą. Posiadanie marzenia, celu w życiu potrafi stanowić siłę napędową i dawać nam energię do działania.

Pozdrawiam wszystkich marzycieli!

Top 10 - bohaterowie książkowi, z którymi chcielibyśmy się zaprzyjaźnić

Top 10 to akcja zainicjowana przez Klaudynę prowadzącą blog Kreatywa. Raz w tygodniu na blogach pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogerów, ich zainteresowania i gusta. Jeżeli chcesz dołączyć do akcji - w każdy piątek wypatruj nowego tematu na dany tydzień.

Dziś przyszła pora na... Dziesięciu bohaterów książkowych, z którymi chcielibyśmy się zaprzyjaźnić!
Niełatwe zadanie jeśli weźmie się pod uwagę ilość postaci w każdej z dobrych książek, które się czytało przez całe dotychczasowe życie :) Poniżej moja subiektywna propozycja listy ewentualnych przyjaciół prosto z kart książek :)

Rilla Blythe (Lucy Maud Montgomery, “Rilla ze Złotego Brzegu”)

 

www.wydawnictwoliterackie.pl

Bardzo lubię cykl powieści Lucy Maud Montgomery o Ani z Zielonego Wzgórza. Ania Shirley wydawałaby się więc oczywistym wyborem na przyjaciela, ale… zdecydowałam się na jej córkę, bohaterkę książki „Rilla ze Złotego Brzegu”, która bardzo mnie ujęła swoją przemianą z trzpiotowatej pannicy we wrażliwą młodą kobietę. Ania była trochę zbyt egzaltowana ;) 


Włóczykij (Tove Jansson, cykl o Muminkach)

muminki.pinger.pl

Muminki to jedna z moich ulubionych książek dzieciństwa. Ale Muminek jest na dłuższą metę zbyt nudny, Migotka mnie nie przekonuje, Paszczak jest zbyt przemądrzały, za to Włóczykij jest naprawdę wolnym duchem i oryginałem. Z nim mogłabym wybrać się na koniec świata nie nadużywając słów.

Jeeves (książki P.G. Wodehouse'a o Bertiem Woosterze i Jeevesie)

Człowiek do zadań specjalnych, a zwłaszcza do ochrony swojego niezbyt rozgarniętego I skłonnego do popadania w kłopoty pracodawcy :) Zawsze zachowuje spokój i zimną krew. Bohater kilku powieści P.G. Wodehouse’a. Czytając „Dewizę Woosterów” płakałam ze śmiechu. Nie jestem tylko pewna, czy on by mnie zaakceptował jako swojego przyjaciela, gdyż jest nieco wybredny w doborze znajomych :)

Geralt z Rivii (Andrzej Sapkowski, saga o Wiedźminie)

www.kinopolska.com

Kto by nie chciał mieć takiego przyjaciela? W takim towarzystwie można czuć się bezpiecznie :)

Lisa, Lasse, Bosse, Olle, Britta, Anna (Astrid Lindgren, “Dzieci z Bullerbyn”)

 

www.nk.com.pl

Kolejna ukochana książka dzieciństwa. Bardzo chciałabym być częścią “paczki” z Bullerbyn. Trudno mi wybrać jedną osobę, a więc tym razem nominacja grupowa :)

Anna Elliot (Jane Austen, „Perswazje”)

www.proszynski.com.pl

Nie mogło w tym zestawieniu zabraknąć bohaterki stworzonej przez Jane Austen :) Nie wybrałam jednak Elizabeth Bennett („Duma i uprzedzenie”), a Annę z „Perswazji”, ostatniej powieści Jane. Uważam ją za osobę dojrzałą, która potrafiła naprawić swój błąd i zawalczyć o szczęście wbrew opinii osób jej przychylnych, których wcześniejsze rady jednak nie przyniosły radości…

Mma Ramotswe (Alexander McCall Smith, cykl o Kobiecej Agencji Detektywistycznej Nr 1)

 

www.zysk.com.pl

Alexander McCall Smith powołał do życia mmę Ramotswe, botswańską panią detektyw, prowadzącą Kobiecą Agencję Detektywistyczną Nr 1. Swoim życzliwym i zrównoważonym nastawieniem do świata rozbraja wszelkie możliwe „miny”w pracy i w życiu prywatnym. 

Siobhan Clarke (Ian Rankin, cykl o Rebusie)

 

www.itv.com

Partnerka Johna Rebusa w cyklu kryminalnym Iana Rankina imponuje mi w każdej kolejnej części cyklu. Jej lojalność wobec Rebusa i zrównoważenie świadczą, że byłaby wspaniałym przyjacielem.

Melrose Plant (Martha Grimes, cykl o inspektorze Jurym)

 

www.wab.com.pl

Ekscentryczny brytyjski arystokrata, towarzysz inspektora Jury’ego w prowadzonych przez niego śledztwach. Uwielbia denerwować ciotkę Agatę czyhającą na jego zamek i pilnującą, aby nie spłodził dziedzica :) Reprezentuje typowo angielski humor, co uwielbiam :)


Nora Baker (Glenn Savan, “Biały Pałac”)

 

cinemanista.blogspot.com

Wykorzystuję okazję, aby przypomnieć mało znaną książkę Glenna Savana, która w swoim czasie zrobiła na mnie wrażenie (istnieje również film z Susan Sarandon i Jamesem Spaderem pod tym samym tytułem). Nora jest kelnerką w średnim wieku, osobą niewykształconą, ale ma swoje tajemnice. Przyciąga do siebie 28-letniego japiszona, potrafi być dla niego atrakcyjna i pociągająca. Ich znajomość rozpoczyna się, gdy on zarzuca jej oszustwo przy sprzedaży hamburgerów na wieczór kawalerski kolegi, a dalej już akcja toczy się wartko :) Nora nie jest święta, popełniła w swoim życiu wiele błędów., ale nie ma w niej hipokryzji. Gdy sytuacja tego wymaga potrafi wygarnąć prawdę prosto w oczy. Polecam książkę i film.

 

Wojciech Mann, RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą

Przyjemnie się czyta takie miłe książki, jak ta autorstwa Wojciecha Manna:) Trudno w to uwierzyć, ale jej autor skończył już 60 lat! Jest on jedną z najbardziej ukochanych przez Polaków osobowością radiową oraz telewizyjną. Dowodem jest jego wygrana (razem z Krzysztofem Materną) w plebiscycie "Polityki" z 1999 r.  na największe osobowości w historii polskiej telewizji. Co prawda, niedawny udział pana Wojciecha (też wspólny z Krzysztofem Materną) w reklamie jednego z banków trochę mnie zmroził, bo nie były to filmiki zbyt udane, ale mimo wszystko lubię słuchać jego kojącego głosu, zwłaszcza gdy mówi o swoim ukochanym rock'n'roll'u :)

 

W swojej książce wspomina czasy, gdy Warszawa była szara i smutna, słuchanie zachodniej muzyki rozrywkowej nie było sprawą prostą z uwagi na istnienie „żelaznej kurtyny”, a przyjazd kapeli ze „zgniłego Zachodu” był wielkim świętem. Podobnie było ze zdobywaniem płyt z ową muzyką. Tak, tak, nie pomyliłam się, chodzi o „zdobywanie”, a nie trywialne „kupowanie” :) Dzisiejszej młodzieży przyzwyczajonej do ściągania płyt z internetu (kupowanie w sklepie jest przecież obecnie trochę przestarzałe;)) wydaje się to pewnie opowieścią z gatunku science fiction, ale powinni przeczytać tę ciepłą książkę, żeby się dowiedzieć, w jaki sposób Wojciech Mann wraz z innymi zapaleńcami przezwyciężył powyższe problemy i stał się fanem, znawcą i propagatorem anglosaskiej muzyki popularnej w Polsce.

 

W książce autor opisuje swoją historię fascynacji dobrą muzyką okraszając ją wieloma anegdotami. Między innymi, przywołuje sprawdzone sposoby „ożywienia” całkowicie „zajechanej” płyty winylowej, wspomina prywatkę z udziałem koncertujących w Warszawie (co już samo w sobie było niemal cudem) członków zespołu The Animals, opowiada o swoich zabiegach w celu zapewnienia zachodniej kapeli zapasów „coke” w gomułkowskiej Warszawie. Autor przypomina również, że w PRL-u jedyną wszechmocną w środowisku artystycznym instytucją był PAGART (Polska Agencja Artystyczna „PAGART”), a znajomość z jej szefem gwarantowała sukces każdemu podejmowanemu przedsięwzięciu, nawet tak nierealnemu, jak sprowadzenie do Polski Rolling Stones'ów :)  Książka dostarcza również listę prywatnych rankingów pana Wojciecha, np.

5 najlepszych coverów,

5 piosenek o najwyższym stopniu okropności,

5 spośród najbardziej dołujących kawałków w historii

i wiele innych.

Autor – choć w swoim życiu zaśpiewał „na żywo” jedną jedyną piosenkę w okresie przedszkolnym - to i tak został w dorosłym życiu zaproszony do wykonania wielkiego hitu na scenie razem z jedną z największych gwiazd popu :) Kto to był? Kiedy? Jaki przebój to był? Aby uzyskać odpowiedzi na te pytania najlepiej przeczytać tę książkę, która jest jak ciepły kocyk lub puchowa kurtka, w którą się otulamy, aby uciec od zimna i zapomnieć o przykrościach dnia codziennego. Nie wiem, czy kiedykolwiek jeszcze wrócę do tej książki, ale czytało się ją bardzo dobrze. Swym bezpretensjonalnym i nienachalnym stylem wprowadza czytelnika w dobry nastrój pokazując przy okazji wycinek historii popkultury naszego kraju.  

Wojciech Mann (ur. w 1948 r. w Świdnicy – polski dziennikarz muzyczny, autor tekstów piosenek, współpracujący na stałe z Programem III Polskiego Radia. Syn architekta Kazimierza Manna.

Współpracę z TVP rozpoczął w latach 70-tych XX w. Prowadził m.in. "Za chwilę dalszy ciąg programu", MdM (z Krzysztofem Materną). Do dziś jest prowadzącym "Szansy na sukces". W 1999 r. zajął pierwsze miejsce - razem z K. Materną - w plebiscycie tygodnika "Polityka" na największe osobowości telewizyjne. Sporadycznie wystepuje jako aktor. Laureat wielu nagrów (m. in. Wiktory, Telekamera).

Moja ocena: 4,5 / 6


Autor: Wojciech Mann
Wydawnictwo: Znak
Liczba stron: 220
Rok wydania: 2011