sobota, 20 października 2012

Kazuo Ishiguro, Kiedy byliśmy sierotami





Po przeczytaniu „Pejzażu w kolorze sepii” nabrałam ochoty na przeczytanie innych książek Kazuo Ishiguro. Okazja nadarzyła się niedawno, gdy natknęłam się w bibliotece na jego powieść „Kiedy byliśmy sierotami”.

Akcja tej powieści toczy się przede wszystkim w latach trzydziestych XX w. głównie w Londynie i Szanghaju. Głównym bohaterem książki jest Christopher Banks, który wychowywał się w Szanghaju, ale po tajemniczym zaginięciu obojga rodziców został wysłany do Anglii, gdzie trafił pod opiekę ciotki. Po osiągnięciu dorosłości obiera zawód detektywa, co zawsze było jego marzeniem i po odniesieniu wielu sukcesów postanawia wyruszyć do miasta swojego dzieciństwa, aby rozwikłać zagadkę zniknięcia swoich rodziców. 

Christopher Banks jest postacią bardzo „akuratną”. Nie ma w nim krzty szaleństwa, pójścia na całość. Jego życie – mimo dramatycznych przeżyć w dzieciństwie oraz profesji, jaką wykonuje – wygląda na uporządkowane i uregulowane aż do przesady. Misji, którą nasz bohater pragnie wypełnić, czyli odnalezienie rodziców i zapobieżenie złu panoszącemu się na świecie, poświęcił swoje życie i zapał. W jego życiu brakuje miejsca na sprawy prywatne, na uczucia, które pozwoliłyby mu się wyzwolić z przyjętej maski zimnego profesjonalisty bez skazy. Jedyną kobietą, która zasiewa w tej spiżowej sylwetce pewien niepokój jest Sara Hemings, dość przebojowa osóbka, poszukująca wrażeń, które pozwolą jej na stworzenie związku z idealnym mężczyzną, który wzniesie jej życie na wyżyny doskonałości.

Narratorem jest główny bohater, a wydarzenia tworzące akcję tej książki odkrywane są przed czytelnikiem bardzo powoli. Kolejne wspomnienia, spotkania z przeszłości, o których opowiada nam bohater, ukazują nowe aspekty sytuacji. Trudno nawet jednoznacznie zakwalifikować tę książkę, gdyż obok zagadki kryminalnej, pojawiają się wątki mające charakter thrillera, czy też powieści obyczajowej.

O ile pierwsza część książki to lektura raczej realistyczna, o tyle w drugiej części, która ma miejsce w Szanghaju podczas wojny chińsko – japońskiej, odnajdziemy już tylko pozory realności. Działania bohatera w pewnym momencie przeczą logice, co więcej nie przyjmuje on racjonalnych argumentów dążąc do wypełnienia swoich zadań niezależnie od ceny, którą mogą zapłacić i on, i inni spotykani przez niego ludzie. Nie mogłam się powstrzymać od wrażenia, że działalność detektywistyczna Christophera i jego sukcesy pokazane są z przymrużeniem oka, a jego dążenie do wytępienia wszelkiego zła świata to parodia i przeszłych i obecnych piewców pokoju na świecie.

Charakterystyczną manierą jest kilkakrotnie wzmiankowany kontrast w odbiorze zachowania Christophera w przeszłości: jego koledzy, opiekunowie widzą go zupełnie inaczej niż on sam to pamięta. Być może tak jest z każdymi wspomnieniami, że ważne jest to, kto przedstawia dane zdarzenie, a prawdy już raczej nie odnajdziemy. Takie podejście wydaje się być cechą charakterystyczną pisarstwa Kazuo Ishiguro, gdyż przywoływanie wspomnień, ich zmienność, ulotność spowodowana upływem czasu stanowiła główny punkt odniesienia w „Pejzażu w kolorze sepii”.

Mam problem z oceną tej książki. Przyznam szczerze, że Kazuo Ishiguro ma niesamowity dar prowadzenia opowieści, dzięki czemu zatapiamy się w książce. Świadczy to o znakomitym warsztacie pisarskim autora. Niemniej jednak, rozwiązanie zagadki, która dręczy głównego bohatera i na które czekamy przez większość książki, jest, a przynajmniej dla mnie było, rozczarowujące. Niby w miarę logiczne i spójne, ale takie jakieś zbyt wydumane i niepotrzebnie uszczegółowione, co trąciło mi trywialnością.

Ponadto, mimo że główny bohater, będący jednocześnie narratorem, opowiada nam wydarzenia ze swojej perspektywy, nie mam odczucia, że go dobrze poznałam. Jest on dla mnie postacią ukrytą w cieniu, nieco nierzeczywistą, tajemniczą, ale... nudną. Nie przypomina bohatera z krwi i kości. W miarę lektury jego losy interesowały mnie coraz mniej, a wspomniane wyżej zakończenie nie zmieniło tego wrażenia. Mimo pewnego rozczarowania tą lekturą mam jednak zamiar kontynuować znajomość z Kazuo Ishiguro, którego styl jest bardzo wciągający i niebanalny.




Kazuo Ishiguro (ur. 1954) – pisarz brytyjski japońskiego pochodzenia. Gdy miał 6 lat jego rodzina przeniosła się z Nagasaki do Wielkiej Brytanii. Debiutował w 1982 r. wydając "Pejzaż w kolorze sepii". Do jego najsłynniejszych powieści należą: "Malarz świata ułudy" (wyd. 1986) i "Okruchy dnia" (wyd. 1989).

Źródło zdjęcia





Moja ocena: 4 / 6


Autor: Kazuo Ishiguro
Tytuł oryginalny: When we were orphans
Wydawnictwo: Albatros
Tłumacz: Andrzej Appel
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 354


8 komentarzy:

  1. I mnie "Pejzaż w kolorze sepii" skłonił do kupienia kolejnych książek autora :) Mam jeszcze dwie i myślę, że na tym nie poprzestane. Pisać potrafi :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wygląda na to, że wybraliśmy dobrą książkę na rozpoczęcie znajomości z pisarstwem Ishiguro :)

      Usuń
  2. Ishiguro to pisarz, którego twórczość chcę poznać już od dawna. Ciągle mi się to nie udaje, ale na pewno kiedyś sięgnę po jego książki. Jednak na początek wybiorę inną powieść, bo obawiam się, że "Kiedy byliśmy sierotami" mogłaby mnie zniechęcić.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Warto poznać twórczość Ishiguro. To naprawdę świetny pisarz, co widać nawet w nieco słabszej książce.

      Usuń
  3. Ja czytałam jeszcze "Nie opuszczaj mnie" - zupełnie inny klimat,który nie każdemu się podoba.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ta książka czeka na mnie na półce :) Słyszałam, że opinie na jej temat są bardzo rozbieżne, więc tym bardziej jestem ciekawa :)

      Usuń
  4. Szczerze mówiąc średnia. Jedna z tych, których nie zapamiętam. A potrafi pisać lepiej, co udowodnił chociażby w Pejzażu w kolorze sepii.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie potraktowałam "Kiedy byliśmy sierotami" aż tak surowo, ale też nie byłam zachwycona.

      Usuń

Autorzy

Agopsowicz Monika Albaret Celeste Albom Mitch Alvtegen Karin Austen Jane Babina Natalka Bachmann Ingeborg Baranowska Małgorzata Becerra Angela Beekman Aimee Bek Aleksander Bellow Saul Bennett Alan Besala Jerzy Bobkowski Andrzej Bogucka Maria Bonda Katarzyna Borkowska Urszula Bowen Rhys Brabant Hyacinthe Braine John Brodski Josif Calvino Italo Castagno Dario Cegielski Tadeusz Cejrowski Wojciech Cherezińska Elżbieta Cleeves Ann Courtemanche Gil Covey Sean Crummey Michael Cusk Rachel Czapska Maria Czarnecka Renata Czarnyszewicz Florian Czwojdrak Bożena Dallas Sandra de Blasi Marlena Didion Joan Dmochowska Emma Doctorow E.L. Domagalski Dariusz Domańska-Kubiak Irena Dostojewska Anna Drewniak Wojciech Drinkwater Carol Drucka Nadzieja Druckerman Pamela Dunlop Fuchsia Dyer Wayne Edwardson Ake Evans Richard Fabiani Bożena Fadiman Anne Faulkner William Fiedler Arkady Filipowicz Wika Fletcher Susan Fogelström Per Anders Fønhus Mikkjel Fowler Karen Joy Frankl Viktor Franzen Jonathan Frayn Michael Fredro Aleksander Fryczkowska Anna Gaskell Elizabeth Genow Magdalena Gilmour David Giordano Paolo Goetel Ferdynand Goethe Johann Wolfgang Gołowkina Irina Grabowska-Grzyb Ałbena Grabski Maciej Green Penelope Grimes Martha Grimwood Ken Gunnarsson Gunnar Gustafsson Lars Gutowska-Adamczyk Małgorzata Guzowska Marta Hagen Wiktor Hamsun Knut Hejke Krzysztof Helsztyński Stanisław Hen Józef Herbert Zbigniew Hill Napoleon Hill Susan Hoffmanowa Klementyna Holt Anne Hovsgaard Jens Hulova Petra Ishiguro Kazuo Iwaszkiewicz Jarosław Iwaszkiewiczowa Anna Jaffrey Madhur Jahren Hope Jakowienko Mira Jamski Piotr Jaruzelska Monika Jastrzębska Magdalena Jersild Per Christian Jörgensdotter Anna Jurgała-Jureczka Joanna Kaczyńska Marta Kallentoft Mons Kanger Thomas Kanowicz Grigorij Karlsson Elise Karon Jan Karpiński Wojciech Kaschnitz Marie Luise Kolbuszewski Jacek Komuda Jacek Kościński Piotr Kowecka Elżbieta Kraszewski Józef Ignacy Kręt Helena Kroh Antoni Kruusval Catarina Krzysztoń Jerzy Kuncewiczowa Maria Kutyłowska Helena Lackberg Camilla Lanckorońska Karolina Lander Leena Larsson Asa Laurain Antoine Lehtonen Joel Loreau Dominique cytaty Lupton Rosamund Lurie Alison Ładyński Antonin Łapicka Zuzanna Łopieńska Barbara Łozińska Maja Łoziński Mikołaj Maciejewska Beata Maciorowski Mirosław Mackiewicz Józef Magris Claudio Malczewski Rafał Maloney Alison Małecki Jan Manguel Alberto Mankell Henning Mann Wojciech Mansfield Katherine Marai Sandor Marias Javier Marinina Aleksandra Marklund Liza Marquez Gabriel Masłoń Krzysztof Mazzucco Melania McKeown Greg Meder Basia Meller Marcin Meredith George Michniewicz Tomasz Miłoszewski Zygmunt Mitchell David Mizielińscy Mjaset Christer Mrożek Sławomir Mukka Timo Murakami Haruki Musierowicz Małgorzata Musso Guillaume Myśliwski Wiesław Nair Preethi Naszkowski Zbigniew Nesbø Jo Nesser Hakan Nicieja Stanisław Nothomb Amelie Nowakowski Marek Nowik Mirosław Obertyńska Beata Oksanen Sofi Orlińska Zuzanna Ossendowski Antoni Ferdynand Pająk-Puda Dorota Paukszta Eugeniusz Pawełczyńska Anna Pawlikowski Michał Pezzelli Peter Pilch Krzysztof Platerowa Katarzyna Plebanek Grażyna Płatowa Wiktoria Proust Marcel Pruszkowska Maria Pruszyńska Anna Przedpełska-Trzeciakowska Anna Puchalska Joanna Puzyńska Katarzyna Quinn Spencer Rabska Zuzanna Rankin Ian Rejmer Małgorzata Reszka Paweł Rutkowski Krzysztof Rylski Eustachy Sadler Michael Safak Elif Schirmer Marcin Seghers Jan Sobański Antoni Sobolewska Justyna Staalesen Gunnar Stanowski Krzysztor Stasiuk Andrzej Stec Ewa Stenka Danuta Stockett Kathryn Stulgińska Zofia Susso Eva Sypuła-Gliwa Joanna Szabo Magda Szalay David Szarota Piotr Szczygieł Mariusz Szejnert Małgorzata Szumska Małgorzata Terzani Tiziano Theorin Johan Thompson Ruth Todd Jackie Tomkowski Jan Tristante Jeronimo Tullet Herve Velthuijs Max Venclova Tomas Venezia Mariolina Vesaas Tarjei Wachowicz-Makowska Jolanta Waltari Mika Wałkuski Marek Wańkowicz Melchior Warmbrunn Erika Wassmo Herbjørg Wasylewski Stanisław Weissensteiner Friedrich White Patrick Wiechert Ernst Wieslander Jujja Włodek Ludwika Zevin Gabrielle Zyskowska-Ignaciak Katarzyna Żylińska Jadwiga
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...