wtorek, 29 maja 2012

Liza Marklund, Prime time



Do tej pory przeczytałam dwie książki z cyklu szwedzkiej autorki, którego główną bohaterką jest Annika Bengtzon, dziennikarka popołudniówki „Kvallspressen”. O dziwo, choć wybierałam je „na chybił trafił”, czytałam kolejne książki w kolejności chronologicznie przedstawiającej przygody Anniki. Nie była to jednak kolejność ich wydawania. Trochę „namieszała” tu sama autorka, gdyż po opublikowaniu „Zamachowca” w 1998 r. napisała trzy tzw. prequele, których akcja toczy się przed wydarzeniami opisanymi w premierowej części cyklu. „Prime time” jest właśnie trzeci i chociaż nie byłam zachwycona „Rajem”, ucieszyłam się, że mogę poznać dalsze losy Anniki, którą szczerze polubiłam.


W położonym w środku lasów starym zamku odbywają się nagrania do nowego telewizyjnego show, który ma prowadzić szwedzka gwiazda telewizyjna, Michelle Carlsson. Po zakończonych zdjęciach część ekipy i niektórzy z zaproszonych gości świętują na zamku najkrótszą noc w roku. Rano w jednym z pomieszczeń wozu transmisyjnego znajdują martwą Michelle. Zjawia się policja oraz dziennikarze, wśród nich Annika Bengtzon, której najlepsza przyjaciółka jest w gronie podejrzanych. Śledztwo się przedłuża. Tymczasem kierownik redakcji gazety, w której pracuje Annika, wciąga ją w otwartą walkę o władzę. A morderca nadal pozostaje na wolności...


W notkach wydawniczych porównuje się „Prime time” do „I nie było już nikogo” (znane również jako „Dziesięciu małych Murzynków”) Agathy Christie. Na miejscu autorki nie zgadzałabym się na taką promocję jej dzieła, gdyż porównanie obu książek wypada katastrofalnie dla szwedzkiej pisarki. Akcja „Prime time” toczy się sennie i ślamazarnie, choć powinna budzić napięcie i emocje, gdyż mamy grupę dwunastu podejrzanych i  z prowadzonego  dochodzenia wynika, że każdy mógł zabić. Ofiara również powinna wzbudzać większe emocje czytelnika, gdyż oprócz swojej telegeniczności i medialnej popularności była również przez wiele miesięcy "ścigana" i wystawiana na żer czytelnikom gazety Anniki. Niestety, większą uwagę czytelnika przykuwają rozgrywki w zespole redakcyjnym "Kvallspressen" czy tarcia w związku Anniki (chociaż prawdę mówiąc to również nie są porywające wątki) niż sprawa zabójstwa słynnej dziennikarki, która, nawiasem mówiąc, zostaje rozwiązana przez zupełny przypadek.


Sama Annika też nie zachwyca. Jest tu matką dwójki dzieci żyjącą w konkubinacie z Tomasem, który ma coraz więcej wątpliwości, czy zrobił dobry krok rezygnując z ustabilizowanego życia zawodowego i uczuciowego na rzecz związku z Anniką i niepewnej kariery zawodowej w Sztokholmie. Ich związek pełen jest napięcia i podskórnych złych emocji. Tomas wydaje się postacią dość nieciekawą, skoro po całkiem niedawnym spłodzeniu dwójki dzieci ma takie dylematy, ale Annika nie jest lepsza, niestety. Na początku książki, tuż przed wyjazdem na weekend do nielubianej teściowej odbiera telefon z redakcji, iż ma się stawić na miejscu wykrytej właśnie zbrodni. Nie zastanawiając się wiele, zostawia Tomasa samego z dwójką dzieci i bagażami, a sama udaje się do pracy. Taki „numer” musiałby dać do myślenia każdemu partnerowi. I chociaż Liza Marklund dostarcza pewnych wyjaśnień w trakcie lektury usprawiedliwiając Annikę, to jednak nie zostałam do końca przekonana, że Annika nie miała innego wyjścia niż takie zachowanie. Nic nie poradzę na to, że stale widziałam siebie w sytuacji Tomasa i nie mogłam zaakceptować takiego postępowania Anniki, tak jak nie zaakceptowałabym postępowania mojego partnera, gdyby zachował się podobnie jak ona.


Anika odgrywa też niejednoznaczną rolę w intrydze Andersa Schymana mającej na celu obalenie redaktora naczelnego gazety, w której oboje są zatrudnieni. O ile, we wcześniejszych częściach Schyman sprawiał pozytywne wrażenie, o tyle w „Prime time” wydaje się być zdecydowany na wszystko, aby zdobyć stołek naczelnego.


Niestety, ta książka podobała mi się najmniej z tych, które czytałam autorstwa pani Marklund. Tli się we mnie jeszcze nadzieja, podsycona paroma niezłymi recenzjami późniejszych części cyklu, że jednak ta „lepsza” Annika jeszcze wróci, a intryga kryminalna będzie trzymać czytelników w napięciu.


Poniżej podaję listę kryminałów cyklu z Anniką Bengtzon w roli głównej w kolejności chronologicznej (lata wydań oryginalnych):

 „Studio Sex” (wyd. oryg. 1999)
„Raj” (2000)
‘Prime time” ( 2002)
„Zamachowiec” (1998)
„Czerwona wilczyca” (2003)
„Testament Nobla” (2006)
„Dożywocie” (2007)
„En plats i solen” (2008)



Liza Marklund (ur. 1962) – szwedzka dziennikarka i autorka powieści kryminalnych. Popularność przyniósł jej cykl kryminalny z Anniką Bengtzon w roli głównej. Obecnie cykl liczy 8 pozycji, a dwie książki z tej serii zostały sfilmowane. W 2004 r. Liza Marklund została nominowana ambasadorem dobrej woli UNICEF.





Moja ocena: 3 / 6

Autor: Liza Marklund
Tytuł oryginalny: Prime Time
Wydawnictwo: Czarna Owca
Seria: Czarna Seria
Tłumacz: Elżbieta Frątczak-Nowotny
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 448

4 komentarze:

  1. Bardzo ciekawa recenzja - nie znam tej autorki - będe miała na uwadze - pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Polecam, to naprawde niezła seria kryminalna :)

      Usuń
  2. Ja tych wczesnych marklundowych dzieł w ogóle nie znam, zaczęłam od późniejszych. Najostatniejsza "Du gamla du fria" bardzo mi się podobała, ale nie ze względu na intrygę kryminalną, która jest marginalna i w ogóle nieciekawa, a na osobiste perypetie Anniki.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja zaczęłam od tych wcześniejszych części i "Studio Sex" naprawdę mi się podobało. Teraz będę "polować" na "Zamachowca" ;)
      Czytałam Twoją recenzję najnowszej części cyklu i jest to jedna z opinii, dzięki której liczę, że Annika jeszcze mnie zachwyci :)

      Usuń

Autorzy

Agopsowicz Monika Albaret Celeste Albom Mitch Alvtegen Karin Austen Jane Babina Natalka Bachmann Ingeborg Baranowska Małgorzata Becerra Angela Beekman Aimee Bek Aleksander Bellow Saul Bennett Alan Besala Jerzy Bobkowski Andrzej Bogucka Maria Bonda Katarzyna Borkowska Urszula Bowen Rhys Brabant Hyacinthe Braine John Brodski Josif Calvino Italo Castagno Dario Cegielski Tadeusz Cejrowski Wojciech Cherezińska Elżbieta Cleeves Ann Courtemanche Gil Covey Sean Crummey Michael Cusk Rachel Czapska Maria Czarnecka Renata Czarnyszewicz Florian Czwojdrak Bożena Dallas Sandra de Blasi Marlena Didion Joan Dmochowska Emma Doctorow E.L. Domagalski Dariusz Domańska-Kubiak Irena Dostojewska Anna Drewniak Wojciech Drinkwater Carol Drucka Nadzieja Druckerman Pamela Dunlop Fuchsia Dyer Wayne Edwardson Ake Evans Richard Fabiani Bożena Fadiman Anne Faulkner William Fiedler Arkady Filipowicz Wika Fletcher Susan Fogelström Per Anders Fønhus Mikkjel Fowler Karen Joy Frankl Viktor Franzen Jonathan Frayn Michael Fredro Aleksander Fryczkowska Anna Gaskell Elizabeth Genow Magdalena Gilmour David Giordano Paolo Goetel Ferdynand Goethe Johann Wolfgang Gołowkina Irina Grabowska-Grzyb Ałbena Grabski Maciej Green Penelope Grimes Martha Grimwood Ken Gunnarsson Gunnar Gustafsson Lars Gutowska-Adamczyk Małgorzata Guzowska Marta Hagen Wiktor Hamsun Knut Hejke Krzysztof Helsztyński Stanisław Hen Józef Herbert Zbigniew Hill Napoleon Hill Susan Hoffmanowa Klementyna Holt Anne Hovsgaard Jens Hulova Petra Ishiguro Kazuo Iwaszkiewicz Jarosław Iwaszkiewiczowa Anna Jaffrey Madhur Jahren Hope Jakowienko Mira Jamski Piotr Jaruzelska Monika Jastrzębska Magdalena Jersild Per Christian Jörgensdotter Anna Jurgała-Jureczka Joanna Kaczyńska Marta Kallentoft Mons Kanger Thomas Kanowicz Grigorij Karlsson Elise Karon Jan Karpiński Wojciech Kaschnitz Marie Luise Kolbuszewski Jacek Komuda Jacek Kościński Piotr Kowecka Elżbieta Kraszewski Józef Ignacy Kręt Helena Kroh Antoni Kruusval Catarina Krzysztoń Jerzy Kuncewiczowa Maria Kutyłowska Helena Lackberg Camilla Lanckorońska Karolina Lander Leena Larsson Asa Laurain Antoine Lehtonen Joel Loreau Dominique cytaty Lupton Rosamund Lurie Alison Ładyński Antonin Łapicka Zuzanna Łopieńska Barbara Łozińska Maja Łoziński Mikołaj Maciejewska Beata Maciorowski Mirosław Mackiewicz Józef Magris Claudio Malczewski Rafał Maloney Alison Małecki Jan Manguel Alberto Mankell Henning Mann Wojciech Mansfield Katherine Marai Sandor Marias Javier Marinina Aleksandra Marklund Liza Marquez Gabriel Masłoń Krzysztof Mazzucco Melania McKeown Greg Meder Basia Meller Marcin Meredith George Michniewicz Tomasz Miłoszewski Zygmunt Mitchell David Mizielińscy Mjaset Christer Mrożek Sławomir Mukka Timo Murakami Haruki Musierowicz Małgorzata Musso Guillaume Myśliwski Wiesław Nair Preethi Naszkowski Zbigniew Nesbø Jo Nesser Hakan Nicieja Stanisław Nothomb Amelie Nowakowski Marek Nowik Mirosław Obertyńska Beata Oksanen Sofi Orlińska Zuzanna Ossendowski Antoni Ferdynand Pająk-Puda Dorota Paukszta Eugeniusz Pawełczyńska Anna Pawlikowski Michał Pezzelli Peter Pilch Krzysztof Platerowa Katarzyna Plebanek Grażyna Płatowa Wiktoria Proust Marcel Pruszkowska Maria Pruszyńska Anna Przedpełska-Trzeciakowska Anna Puchalska Joanna Puzyńska Katarzyna Quinn Spencer Rabska Zuzanna Rankin Ian Rejmer Małgorzata Reszka Paweł Rutkowski Krzysztof Rylski Eustachy Sadler Michael Safak Elif Schirmer Marcin Seghers Jan Sobański Antoni Sobolewska Justyna Staalesen Gunnar Stanowski Krzysztor Stasiuk Andrzej Stec Ewa Stenka Danuta Stockett Kathryn Stulgińska Zofia Susso Eva Sypuła-Gliwa Joanna Szabo Magda Szalay David Szarota Piotr Szczygieł Mariusz Szejnert Małgorzata Szumska Małgorzata Terzani Tiziano Theorin Johan Thompson Ruth Todd Jackie Tomkowski Jan Tristante Jeronimo Tullet Herve Velthuijs Max Venclova Tomas Venezia Mariolina Vesaas Tarjei Wachowicz-Makowska Jolanta Waltari Mika Wałkuski Marek Wańkowicz Melchior Warmbrunn Erika Wassmo Herbjørg Wasylewski Stanisław Weissensteiner Friedrich White Patrick Wiechert Ernst Wieslander Jujja Włodek Ludwika Zevin Gabrielle Zyskowska-Ignaciak Katarzyna Żylińska Jadwiga
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...