Wiersze o zimie

Źródło zdjęcia

Styczeń

Noce są czarne jak taki kominiarz z drabiną,

Wdzięczący się z kalendarza z rozjaśnioną miną,

Rok jest gołym aniołkiem z czterolistnym "szczęściem",

Które zielenią nadrabia, blagując najczęściej.

Świnia ma jeszcze teraz różany wdzięk prosięcia,

Nadzieja rozlepia kartki: "Pokój do najęcia",

A człowiek powtarza swoje naiwne i rzewne:

"Tego roku to chyba już całkiem na pewne!"

Beata Obertyńska

Zima

Nasza zima biała
Chustą się odziała.
Idzie, idzie do nas w gości
W srebrnych blaskach cała!
Włożyła na czoło
Księżycowe koło,
Lecą z płaszcza gwiazdy złote,
Gdy potrząśnie połą.
Z lodu berło trzyma,
Tchu ni głosu nie ma.
Idzie, idzie, smutna, cicha,
Ta królowa zima!
Idzie martwą nogą
Wyiskrzoną drogą,
Postanęły rzeki modre,
Do morza nie mogą.
Gdzie stąpi, gdzie stanie,
Słychać narzekanie:
- Oj, biedne my kwiaty, trawy,
Co się z nami stanie! -
Przed nią tuman leci,
Straszy małe dzieci...
A my dalej do komina:
- Nie puścim waszeci!

Maria Konopnicka

 
W zimie sypkie spadną śniegi

W zimie sypkie spadną śniegi,
Ślad twój będzie wyraźniejszy,
Świat wypełni się po brzegi,
Przytulniejszy, wygodniejszy.

Już nie zbudzi nas westchnienie
Polem żyta przechodzące,
Zimne ust postanowienie
Już nie stanie się gorące.

Serce obieg tętna zwolni,
W piecu ogień się zapali.
Obojętni i spokojni,
Będziem spali, będziem spali.

Jarosław Iwaszkiewicz